Het is namelijk nooit het geval dat je een positionering ‘bedenkt’. Onder de oppervlakte bestaat deze al, verborgen onder lagen van meningen, beleidstaal en marketingjargon. In die zin is positioneren vergelijkbaar met beeldhouwen; je hakt weg wat je niet nodig hebt.

Maar om dat te kunnen, moeten strategisch denken en verbeelding hand in hand gaan. Want als je het in gedachten al voor je ziet, wordt het de kunst van het weglaten. Het bereiken van de essentie en eenvoud. Het beeld waar gedeeld eigenaarschap uit kan ontstaan. Het beeld waarmee zowel mensen binnen als buiten de organisatie zich kunnen identificeren.

Positionering als een beeld? Absoluut. Verbeelding kent vele vormen, van tekst tot illustratie, van modellen tot muziek. De vorm is belangrijk, maar niet zo belangrijk als het begrip ervan. Dus, afhankelijk van het moment, het publiek en de context, breng je het verhaal van de positionering over in de vorm die effectief zal zijn. Net zoals een beeldhouwer met zijn gevormde beeld een verhaal wil vertellen, mensen wil meenemen in wat het voor hem betekent, zodat anderen er hun eigen betekenis aan kunnen geven.